Jak mocować łańcuchy do przenośników kubełkowych?
Przenośniki ślimakowe znalazły zastosowanie w wielu różnorodnych gałęziach przemysłu: od rolnictwa aż po budownictwo. Możliwość przenoszenia różnego rodzaju materiałów sypkich sprawiła, że po tego typu rozwiązania sięga coraz więcej przedsiębiorstw przemysłowych. Konstrukcja poszczególnych urządzeń uzależniona jest od rodzaju przenoszonego materiału, wysokości pojemnika, w którym składowane będą przenoszone przez podajniki elementy, ciężaru transportowanych przedmiotów, a także wielu innych indywidualnych preferencji i czynników. Jednym z elementów, który może być dobrany indywidualnie – jest rodzaj cięgna, do którego przeczepione będą czerpaki (wykonywane w Budrem). Mogą być to pasy wykonane z odpowiedniego materiału, albo łańcuchy przeznaczone do większych przenośników transportujących cięższe elementy.
Nakładanie całości
Istnieje wiele różnych sposobów zakładania łańcuchów ogniwowych do urządzenia służącego do pionowego przenoszenia materiałów wydobywanych z dołu. Lecz najpierw trzeba cały układ zaprojektować, by wszystkie elementy do siebie pasowały. Jednym z prostszych sposobów jest założenie całego łańcucha do jednego z kół wprawiających w ruch cały układ (np. górne), a następnie montaż drugiego koła i odpowiednie naciągnięcie łańcucha w taki sposób, by cały układ działał poprawnie. Podczas projektowania trzeba odpowiednio rozplanować odstępy między ogniwami, do których mają być przyczepione kubełki, a podczas procesu produkcyjnego trzeba pilnować, czy zaprojektowane odstępy między przyczepnymi ogniwami są zachowywane. Gdy wszystkie ogniwa są połączone, trzeba za pomocą dźwigu dać je na samą górę i tam nałożyć na koło. Jeśli ta czynność została zrobiona, to na dole zakłada się drugie koło i dopasowuje się go w taki sposób, by od razu łańcuch prawidłowo przylegał do dolnego elementu obrotowego.
Zakładanie na raty
Inną metodą zakładania łańcucha do podajnika kubełkowego jest założenie jednej jej części na górne lub dolne koło, a następnie dołączenie brakujących ogniw, gdy druga część została nałożona. W tym przypadku trzeba podzielić łańcuch na kilka, np. dwie, części, by można było spokojnie dołączyć brakujące ogniwa. W przypadku nałożenia pierwszej (zazwyczaj większej) części łańcucha, kilku pracowników wjeżdża na górę i tam nakładają łańcuch na górne koło. Następnie na dolne koło nakładana jest brakująca część i w tym miejscu wstawiane są brakujące ogniwa, które najpierw trzeba cieplnie uformować, a następnie złączone elementy połączyć spawami. Trzeba też w tym przypadku odpowiednio podzielić poszczególne części, by nie było żadnych nierówności.
Powyższe przykłady mogą się sprawdzić w przypadku mniejszych przenośników ślimakowych, gdzie poziom skomplikowania jest mniejszy, a przy większych i masywniejszych urządzeniach mogą być zastosowane inne sposoby zakładania łańcuchów lub różnych pasów, na które będą założone czerpaki. Plan działania jest uzależniony od indywidualnej specyfikacji każdego urządzenia i musi być każdorazowo przygotowany na nowo, ponieważ o poprawności działania decyduje kilka niewidzialnych gołym okiem czynników, a zastosowanie takich samych schematów działania za każdym razem może doprowadzić do uszkodzenia całego podajnika.
